kalıplardasın cümlelerim, imzam var hep sonunda. anlattığın dünlerim. bırakmıyor hep yakamda.. yaz diyorsun değil mi? canın sıkılsada, üzülsende yaz haberim olsun.. artık görmek istediğimde göremiyorum…

belki de o hikaye de güzel bir şiir eksik. sonuçta sevdiğini söylemeli insan. belki de göz yaşı, bir hayır eksik. sonuçta umduğunu bulamıyor insan.. bazen…

siz güzel kalın, ben yarınların, unutulmuş sözleri oldum. bir gözümde yaş, bir gözümde hayal. yine bu sözleri nereden buldum?.. sana geldim yağmur. ıslanmayı özlemişim. saklanacak…

iş, güç toplandık uzaktan.. yterformans..

ncis.. sabahın rüyası belirgin, akşamın gölgesi benim. yarım kalınca düşlerim. demli bir çay isterim.. sonu gelmeyen dikkat dağınıklığı. kim istemez ki uyanıklığı? gecesi gündüzüne karışmış…

kalbin nerede atıyor kim bilir? zaman su gibi akıyor denir. kalbimde zaman durmuş sayılır. onu da gören bilir.. “güllerin içinden..” izine rastlandı gölgeler içinde. imdada…

bir gün okumak için kitabını açtığında, yüzünde tebessüm bırakan, benden bir not bulursun umarım.. kim o misafir? yoksa yabancı mı? aklına ilk kim gelir? yoksa…

başlangıç kelimesini bitirdiğim dakika. gözlerim mi ağrıyor? başım mı yoksa?. yap-bozlarım.. gücüm yoktu sahipsiz kelimelerle derdimi anlatmaya. iş işten geçmiştir diyen uyarı levhaları vardı sanki…

dün, bugün, yarın.. “gördü gözlerim..” spor alışkanlığını tekrar kazanma çalışmaları çok yoğun oturarak geçiyor..

belki biraz damarıma basman gerek. belki de gölgeleri üstümden alman gerek. güneş olup, doğmaya devam et. gönlüm senin gölgelerine emanet. ateşin başında kor olmayı bekliyorum.…