haberler aklımda, içimde bir huzursuzluk.. havalar karışık, duygular bulaşık, dertler ardışık, insanlar alışık. her şeyin hakimi, söyleyecek zalimi, kendi kendimizi, kandırmadık değil mi?.. düşerse kalbimi…

sözün başlama alışkanlığından faydalanarak mektubuma ilk kelimelerimi çoktan yazmışken, nasılsın? diye sormak istiyorum sana gönül.. sustuğun kadar, üzdüğünü bil.. her halimiz başka bizim. yolculuğumuz aşka…

geldim, gidiyorumlar. sevdim, biliyorumlar. duydum, anlıyorumlar.. “bir ateş yaktı bizi..”

çıkmaza dönsün yollar, dönemem yoksa yine. esmesin deli rüzgar, değdiyse onun nefesine.. göz kayması, anlam yanılsaması sevgiye de götürebilir nefrete de. sen kal sevgi sınırları…

o gün yabancılar karşılaştı koridor da. birisi mekanında yabancısıydı. yönlendirme ile gelmişti oralara. diğeri durumu anladı yardımcı olmak istedi. mekana yabancı, gözleri ile sen sesini…

gözlerimin rengi kara değil dedi. soramadım. sözlerimin ederi bu değildi.. sonların, sonu olmalıymış. güle zahmet, derde bereket kattık.. hayaller, doğru yoldaymış. güzel sözlere, şiire etiket…

yağmur sen de beni anlamıyorsun. özürümü al, sen de git. kim bilir kimlerce bekleniyorsun? sözlerimi al, sevenlere dağıt.. sonu olmayan yol yokmuş dünyada. daha varılmamış…