hızlı ve köfteli.. Trabzonspor.. yorgunluk.. dal çek, fındık topla, sepet boşalt, çuval taşı.. senede bir defa böyle efor sarfetmek gerek. geçici çizikler, kazara kafayı vurmalar,…

saat 14:14-14:20 arası Safranbolu yol ayrımı..

biri kırık diğeri çatlak iki kol kemiği. Yıl 1994. Hangi ay, gün? hatırlamıyorum. Yağmurlu günlerin ertesinde toprak sahada yaptığımız bir mahalle maçı sırasında ayağım balçığa…

dün. bugün. yarın. başlangıç. yaşayış. son.. herkesi kendimiz gibi bildik, yanıldık. herkesi bildik sandık, yine yanıldık. biz kendimizi bilmeden herkesi bilmeyle yanıldık. sevabı, günahı karşılaştırmalar.…

Bayramınız mübarek olsun.. “uyan ey gözlerim gafletten uyan..” .. ne yar olur gözleri ne de hayal. damla damla biriktirdin, sonunda taştı gönül..

kimin adına yoruyorsun gözlerini burada? kimsin sen? düşmanlık seziyorum havada.. her eyvallah ta sabır dileseydik. aşkın yolunu bulabilir miydik?.. benim ahım kendime. düşmanlık edemem derdime.…

nasa ya?.. çok sesli düşünme, yerin dinleme cihazı var.. aklımı, kalbimi bulandırmayın.. adalet.. bize nasip olur da böyle bir felaket, adil olmazsan o rütbeyi terket..

erken uyumam lazım bu gece, yarın yolculuk var. belki yari bulurum diye. ona bütün yolculuklar.. biz bilmeyenler, sevmek nedir. aldanmaya meyilliyiz. küçük bir rüzgar esse…

hani yağmur, fırtına? gönül düştü yollara. varsın. Antep, Adıyaman’ a. varsın. bitmeyen bahara.. gidiyorum. kendi başımın etini yiyerek. gidiyorum. kalbimi, seni dinleyerek. hatalarımı yüzüme vurmadın…

nokta değil. yokta değil. ama gel gör ki, kavuşmak hakta değil.. ceza verdim kendime. görmezsen, duymazsan, aramazsan, gider kendi kendine, diye düşündüm. bir şeyler karalarken…