Mindblown: a blog about philosophy.

tam da olacak gibiydi. hayat; mesela yani.. kırmızı elbisesi, şirin gölgesi ve huzurun sesi. anlatıyor en güzeli.. mesai başlasın..

yanların hep huzurdur şimdi. saymayı bıraktın mı gölgelerini? kendi sesini duymak güzeldir orada. gördüğüm kadarıyla, dinlendiren manzara.. kan emiciler. rahat bırakın beni.. en güzeli hayal gibi, anlatır mı her hal sevgiliyi? pencerede şiir var yansıyan. dilleri susturup, gönülleri konuşturan..

herkesten uzaktayım ama herkese yakın. gülüşmeler etrafımda, mutluyuz bakın. güneş doğdu diye sakın aldanmayın. dün bugündü, yaşarsak bugün de yarın.. gececi geldi, yanım. uykuya akıyor kanım.. sabah eğitim.. eğlenmene bak, gülümse en güzeli. bir fotoğrafına bakar mutlu olurum ben. kırılmam, darılmam, yüzüm asılır belki. oda ister istemez oluyor zaten.. herkes mi uyanık? herkes mi yanık?…

“new amsterdam 2008”.. hangi sayfa da, hangi satır da, kitabın başında, sonunda mıyım? gözlerim ayrı telde, kalbim başka yerde, bilmiyorum. neredeyim.. .. seversin o kelimeleri, her cümleye onlarla başlamak gelir içinden ister istemez. ama sonunu bilerek yazmakta olmaz.. ya hiç bir şey bilmiyormuş gibi sus. yada bildiğine küs bu hayatta. onlar haklı olmak için doğmuş.…

yazmaya başlayın eğer ordaysanız. bizce fark etmez, yazmazsanız. ama buraya kadar gelipte yazmazsanız. boşa gider hayaller, hatırlamazsınız.. perşembeye ne ara geldik.. “ben zaten karantinadaymışım”.. gözlerini kapatıp yağmuru hayal et. etrafta kimse yok ve sen istediğin için ıslanıyorsun. önce yavaş yağan damlalar altında toprak kokusunu kabul et. sonra istediğin gibi sağanak altında evine yol alıyorsun.. uyanıp…

şimdi her kelime yasak gibi, söylemek istemiyorum. uzunca baktım sessizliğe, duymak istemiyorum.. misafirliğim beğenilmedi demek, çok çabuk kapıda kaldım. günü bitirdim kaldırımda bekleyerek, Gölcük manzarasına, hayale kaldım.. ve yine yalnızlık gösterimde. bu yılın modası bu..

uzaklarda bir yerleri yıldırımlar dövüyor. kimseye bir şey olmaz inşallah. bir haftada 5 inci PC sıfırlama işlemi. İstemesem de, eski formuma geri döndüm.. webinar eğitim.. instagram gıcığa bağladı.. hatlar kopuk ya da aşırı yüklenme var. evde canı sıkılıp bir birlerine saranlar. filmin başından sonuna suçlu belli ama akılda kalan, başrolde olanlar.. yüzümüze çizgileri kalemle çizmediler.…

hızına ayak uydurmaya başladım derken. yanağımı sıkıp bıraktın beni. yoruldum nefesimi düzelteyim derken. uykuya bıraktım gözlerimi.. hayat, yabancı yollardan gidip hep patikaya sapmak isteği ile dolu. sessizliği sevdiğini bildiği halde hep sana uzatıyor mikrofonu.. gözlerini kıstı küçük çocuk. kaldıramayacağı bir yükün altında. Kendi kendine soruyor. neden insanlar soğuk? ne var bu sözün altında?.. sorma baharım…

kalıplardasın cümlelerim, imzam var hep sonunda. anlattığın dünlerim. bırakmıyor hep yakamda.. yaz diyorsun değil mi? canın sıkılsada, üzülsende yaz haberim olsun.. artık görmek istediğimde göremiyorum seni.. yeğenim hastaneden, uzun zaman sonra evine geldi.. saat 01:51. uykum yok. elimde eski telefonum, bir şeyler yazıp silmekle meşgulüm. gerçekler duygusuz. anlam yok. saat 01:58 bu cümleyi burada bitiriyorum..…

belki de o hikaye de güzel bir şiir eksik. sonuçta sevdiğini söylemeli insan. belki de göz yaşı, bir hayır eksik. sonuçta umduğunu bulamıyor insan.. bazen uzunca yazılan cümleler bile eksik kalır. bir kelime anlatır, bir bakış, bir dokunuş.. onlardır. gönülden, sevgiliye haykırış.. artık gizlisi, saklısı yok. artık görünmez oldun..