Adıyaman

akıl oyuncu, gönül sonuncu, dil sorumlu, anılarda. uyku uyutmaz, sevdi unutmaz, derdi görülmez, gecelerde..

yolcunun bilinmeyeni olduğun gün sen de dünyanı unutup gidersin. hayale manalar veripte geçmişin üstüne çizgiler çizersin. mutlu ol sevgili çünkü sen hakkedensin..

kalsın size kalsın, parlayan kara geceler. yaksam kendime ateş, onunla kaybolsa gölgeler. o bizi bıraktı gitti. suçluyum her zaman ki gibi. kime sorsam sevgiliyi? aşk yolunda değil miydi?.

arabesk..

gel vatandaş gel.. ya da git.. unuttum ne söyleyeceğimi. sen beni görmemiş ol bende seni şiirlerde bulayım..

“bilinmez neleri götürür zaman..”

bana bakma, bakmıyordun ki zaten değil mi?.

“uzaklarda sesim duyulmuyor mu?.”

artık gelme istemem. bu karlı gecede adını sayıklar uyurum. hiç kötülüğünü dilemem. düşmanım bile olsa değişmez budur huyum..

kalbini ferah tut, bırakır giderim istanbulu. hiç uyku tutmuyor beni zaten. gözlerimden buğu eksilmez, hep mi insan olur yol yorgunu?.