kendine gel diyerek başlayayım madem. kendime zahmet ettiğim günlerden merhaba. tekrarına düştüğüm hatalarımı bilmesem, anlamadığım halimle gülerek uyanırdım sabaha.
güzel düşünmeyi, konuşmayı, hareket etmeyi, sevmeyi, sevilmeyi, güzeli yaşamayı öğrenme isteği lazım.
gönülün sessiz kalması için boş meşguliyetler havası. pişman olmak için bile yorgun günler, beklenti hep sonrası.
beni bırakın, gündüzün karanlığına, gecenin sakinliğine, derdimin hakimliğine, bırakın kendi kimliğime.
doymak bilmediğin çay gibi yorgunluk. hatırası var sanki geçmek bilmiyor.
Bir yanıt yazın