varlık

harf harf yazdım, kağıda sığmadın. hece hece heceledim, seni bulamadım. sessizce söyledim, duymadın. yalnızca dinledim, konuşmadın..

gel demezsin, git demezsin. Acaba Mustafa sen mi bilmezsin?..

sabah oldu, herkes yolcu. zor uyananlar hepsi düncü. sor bakalım düşman mı burcu? belki de sorun, sana olan borcu..

gözlerine derdini soran, yok mu en güzeli? sözlerinin ardını bilen, yok mu? dostların, sevdiklerin en güzeli. unutturur hayatın seni nerede yorduğunu..

yazmıştım. silmiştim. sonunda duymuştum. gerçekti, yalandı, yaşandı yada rüyaydı. artık unutmuştum..

sen söylesen de bilmek istemem. orada bak desende görmek istemem. kanatlarını sessizce çırptı gitti. rüzgarı yüzüme çarptı gitti. kora kor kattı gitti. gözümden yaş aktı gitti..

baktığı yerlere güzel sözler bırakmak isterim. o en güzelini bıraktı yaktığı yere……..

aklından geçenleri söyle, en güzeli. bıraktın kendi haline, “sen ettin beni deli”..

kızma diye, adını silmek için yazıyorum. sorma diye, geceyi, gölgeleri yaşıyorum..

öyle bir gidesim var ki kendimden, dağları tepeleri aşmak az geliyor gözüme. sana olmazların ortasındayım. gölgeler bile bakmıyor yüzüme..

kendimi kaybederek gidiyorum. geçici bu yorgunluk biliyorum. sevmekse yalnızlığa sebep olan. onuda bilerek seviyorum..